Στην Ελλάδα, κατά την αρχαιότητα, οι Έλληνες ζούσαν στις πόλεις κοντά στη θάλασσα, και αυτό οδήγησε μια αστική ζωή. Μόνο οι Αρκάδες, στη μέση της Πελοποννήσου όπου δεν είχε πόλεις, ήταν μακριά από τη θάλασσα, και ζούσαν μια ζωή βουκολική. Για τους Έλληνες των πόλεων, ειδικά κατά τη διάρκεια της Ελληνιστική εποχή, η Αρκαδία συμβόλιζε καθαρότητα, αγροτική ειδυλλιακή ζωή, μακριά από την πόλη.
Η Αρκαδία σύμφωνα με τις αναφορές δυο Λατίνων ποιητών , Βιργίλιο και Οβίδιο, παρουσιαζόταν ως ένας τόπος , διεθνώς αποδεκτός ως το βασίλειο της ευτυχίας όπου οι άνθρωποι της ζούσαν ένα όνειρο κυκλωμένο από ένα γλυκό θα λέγαμε μαράζι.
Στον πίνακα (που εικονίζει βοσκούς να δείχνουν στην όμορφη νεαρή τη γραφή στον τάφο) η μετάφραση του et in arcadia ego παραλλάσσεται ως εξής: <<και εγώ έζησα στην Αρκαδία, που εσείς τώρα ζείτε και έχω χάρηκα τις ομορφιές της ζωής και εγώ υπήρξα αλαζονικός όταν θα έπρεπε να είμαι σεμνός.και τώρα είμαι νεκρός μέσα στον τάφο>>. Μια σειρά από ζωγράφους συνεχίζουν να παραλλάσσουν κατά το δοκούν την έκφραση et in arcadia ego. Αυτός ο κύκλος κλείνει με τον Jean-Honoré Fragonard (1732-1806) ο οποίος ερμηνεύει <<ακόμα και στο θάνατο υπάρχει η Αρκαδία>>με την έννοια δηλαδή του όμορφου του ιδανικού τέλους.
Η μικρή μοτοσυκλετιστική παρέα που θα κατεβούμε εκεί κάτω στην Αρκαδία, θα προσπαθήσουμε μέσω ορεινών και οινικών διαδρομών, να ερμηνεύσουμε με το δικό μας τρόπο τα περί ζωής και θανάτου, υπαίθρου και πόλης, ποιότητας και ποσότητας, ευδαιμονίας και αγανάκτησης.
Έπειτα, γεμάτοι γνώση και αλκοόλ θα συναντήσουμε την κύρια ομάδα των "Ελληνικών βουνών ΙV" στην ορεινή Ευρυτανία, για να ξαναζήσουμε τα αξέχαστα!
CU there boyz!
(Πηγές: wikipedia, http://analysisicona.blogspot.com/2010/02/et-in-arcadia-ego_05.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ: